Kurt Kobain hil zuen makina

Nirvana taldeko kideak 1994an bere buruaz beste egin zuenean, esames ugari ibili ziren, bolo bolo, 27 urteko musikari milioidun ospetsua atzeragabeko erabakia hartzera bultzatu zituzten arrazoien inguruan.


Kurt Ulertzen Saiatzen ari diren Lagunak deituriko taldeak (ustez Cobainen emazte Courtney Lovek bultzaturiko ekimena) makina bati leporatu zion pop izarraren heriotzaren erantzukizunaren zati handi bat: Brion Gysin Beat belaunaldiko artistak asmaturiko eta William S. Burroughs idazleak "ospetsu" bihurturiko Ametsmakina deritzon tramankuluari, hain zuzen ere. Azpiko irudian, bi pertsonaiok (Gysin ezkerrean) makina erabiltzen.



Loveren taldearen arabera, "Ametsmakina trantzea eragiten duen asmakizun arriskutsua da, eta Kurten heriotzaren katalizatzailea izan zen". Antza denez, bere biziaren azken asteetan, Ametsmakina etengabe erabiltzen jardun zuen Cobainek: 72 orduz behin batean!, Loveren arabera (posible ote?).


Zer da, ordea, Ametsmakina?

Ondorengo lerrotan azalduko ditugu argia eta mugimendua erabiliz, burmuineko uhin bioelektrikoei eragin, eta barne munduko ateak irekitzen omen dituen gailuaren nondik norakoak.
Horrez gain, Ametsmakina etxean erraz eta merke norberak egiteko argibideak emango ditugu.

Nire baitan diren bazter miresgarriak ikusten

"Munduaren historian, Ametsmakinak dira begiak itxirik ikusteko asmaturiko lehen objektuak"
Brion Gysin

Kontrakulturaren leienda zaharra da Gysinek Ametsmakina asmatzeko intuizioa izan zuenekoa. Marseilara autobusean erdilotan zihoalarik, errepide bazterreko zuhaitz ilarak eguzkiaren aurka sorturiko argi-ilunak kolpatu zituen Gysinen betazal bilduak: "kolore biziz beteriko forma distiratsuen isuri zorabiagarria lehertu zen nere betazalen atzean: dimentsio askotako kaleidoskopioa espazioan barrena zirimolatzen. (...)Bisio bat izan zen? Zer gertatu zitzaidan?"

Ian Somerville matematikariarekin batera ikertu ondoren, erantzun fisiologikoa aurkitu eta fenomenoa noiznahi eragiteko makina sinple bat diseinatu zuen: segunduko 8tik 13ra argi flash sortzeko moduan zulaturiko kartulinazko zilindro bat, tokadiskos arrunt baten gainean jarrita eta 100 watteko bonbila bat barnean paraturik, hona Ametsmakina; egin bedi argia!.




Flash maiztasun horrek Alpha uhinak eragiten ditu ikuslearen burmuinean; hau da, gizakia ametsetan edo trantzean denean elektroentzefalogramek jasotzen duten frekuentzia bera. Gogoaren egoera sakonetarako atakan gara Alphan, eguneroko kontzientziaren azpian den sormenaren urtegi agortezinaren iturrian. "Ametsmakinaren erabiltzaileek argi distiratsuen eta lurrez gaindiko koloreen berri ematen dute... Sineskaitzeko konplexutasuna duten eraikuntza geometrikoak ikusten dituzte, dimentsio askotako mosaikotik, ekialdeko mistizismoetako mandala irudien antzeko su-bola bizitara. Gero, une batez, irudi bakanak eta eskena dramatiko indartsuak, argiki koloreztaturiko ametsak bezalakoak" -Burroughs (Haluzinogenoak erabili dituzunoi ezagunak egingo zaizkizue deskripziook). Honez gain, Lur planetaren eremu elektromagnetikoaren uhinekin -Schuman Erresonantzia deiturikoarekin- bat egiten du Alphan sintonizaturiko burmuinak.

Gysinek berak kontatzen duenez, Nostradamus aztiak antzeko metodoa erabiltzen zuen etorkizuna iragartzeko bisioak izateko: dorre batera igo eta, eguzkiari begira, eskua irekita, hatzak mugitzen zituen begien aurrean ikuskizuna heldu arte.

Askok ez du ezer berezirik ikusten Ametsmakina erabiltzean, edo burukomin arin bat besterik ez dute sentitzen (epileptikoei oharra: diskoteketako argiak bezala, Amestmakinak krisiak eragin ditzake).

Halere, ardoarekin eta amodioarekin bezala (poetak esan zuenez), ziurrenik norberak jartzen duena handituta itzuli besterik ez du egiten Ametsmakinak.

Ideia horretan oinarriturik, beharbada, hasi (eta amai) genezake Kurt Cobainen heriotzaren zergatien inguruko azalpen saio aborto hau.


Uzkian Pot





Zer behar dugu Ametsmakina egiteko?:

Binilozko diska zaharrak jotzeko gailu bat, hasteko. Amaren ganbaran begiratu, edo, bestela, bigarren eskuko dendetan merke aurkitzeko arazo handirik ez duzu izango. Bost axola orratzaren egoera edo soinuaren kalitatea, Ametsmakina egiteko itzulika dabilen mekanismoa besterik ez dugu behar.

Honez gain, kartulina handi bat behar dugu (gutxienez 90 x 65,5 zentimetroko tamainakoa, printzipioz, eta beltza bada hobe), eta 100 watteko bonbila bat (kaskilo, hari eta entxufearekin). Eskulanak egiteko oinarrizko tresneria bilduta (kuterra, artaziak, arkatza, metro, kola, etab.), arratsalde batean erabiltzeko moduan izango den Ametsmakina egin dezakegu.

Neurrien kalkulua

Gysinek eta Somervillek 78 itzuli minutuko abiada zuen gailurako diseinatu zuten makina, eta hemen abiada horri dagozkion kalkuluak emango dizkizugu eginda. Singleak eta LPak sortu ondoren, 45 eta 33 itzuli minutuko gailu modernoagoak nagusitu ziren, baina askotan gailu berak abiada zaharra aukeran ematen du bi modernoekin batera. Zureak ez badu, ez kezkatu, kalkulagailu batekin erraz moldatuko baitituzu kontuak.

Kartulinan bost ilara zulo egin.



Ilarak eta zuloak tamaina berekoak izango dira (12 zentimetro ilaren altuera; zuloek 9 zentimetro altuera eta 4 zm zabalera izango dute).

Ilara bakoitzean egingo dituzun zulo kopuruak emango du flash maiztasun ezberdina. Erritmoa 7 eta 13 flash segundukoa izan beharko du, beraz:
Platinak 60 segunduko 78 itzuli egiten baditu, segunduko 1,3 buelta egingo ditu: 78/60=1,3
Zulo bakoitzak flash bat emango dizu.
Ilara batean 6 zulo badira, erritmoa 6x1,3=7,8 flash segundukoa izango da.

7 zulo: 7x1,3=9,1 f/s
8 zulo: 8x1,3=10,4 f/s
9 zulo: 9x1,3=11,7 f/s
10 zulo: 10x1,3=13 f/s

78 itzuliko gailua ez baduzu aurkitzen, 45 itzulira moldatu beharko dituzu kalkuluok eta, bistan denez, lerroko zulo gehiago egin beharko dituzu.

Kartulinaren luzera zure tokadiskoaren tamainara moldatu, eta zirkunferentziaren arabera kalkulatu zenbateko tarte berdinak utzi behar dituzun 6, 7, 8, 9 eta 10 zuloko ilarak egiteko.


Azalpenok nahasiak iruditzen bazaizkizu, edo dena eginda jaso behar duen horietako bat bazara, interneteko helbide honetan aurki dezakezu eraikuntza prozesuaren urratsez-urratseko errezeta (hori bai, ingelesez edo frantsesez): www.inter-zone.org



Ametsmakina erabiltzeko:
Gailua jiraka dabilela eta bonbila piztuta, esperimentatzailea zilindrotik ahalik eta hurbilenen eseriko da begiak itxita. Saioak nahi bezain luze jo dezake, baina
hamar minutu behar dira, gutxienez, "bidaiatzen" hasteko. Saioak aurrera jo ahala, zulo lerro ezberdinetara begira jar zaitezke ametspaisaia aldatzeko. Distantziarekin ere badago jolasterik.

Musika:
Ametsmakinaren eragina indartzen laguntzen du erabili bitartean musika mota batzuk entzutea (kaskorekin hobe). Gysinek Jajoukako Maisu Musikarien grabaketak erabiltzen zituen (Marokoko berbereen trantzerako doinuak). Throbbing Gristle taldearen Heathen Earth diskak Ametsmakinarekin erabiltzeko propio eginiko musika jasotzen du. Halere, norberak trantzerako bere doinuak aurkitzea egokiena izango delakoan gaude (txalaparta saio luzeak ezin aproposagoak dira, gure ustez).



Oharra:
Hainbaten arabera, Ametsmakina gailu arriskutsua da (ikus artikulu honen sarrera). Nietzsche irakurtzeak jendea zoratzen eta kanpaia jotzeak itsutzen zuela ere esaten ziguten, halere. Ametsmakinarekin esperimentatzea zure ardurapeko kontua da. Ganbara erretzen bazaizu edo suizidatzen bazara, ez etorri gero guregana ezerren eske.

Tipula

... gaurko sorginen inguruko mania horrek disentsioaren indarrak nahastu eta zapuzten ditu. Kontrakultura osoak bezala, konpromiso politiko multzo zuhur baten garapena oztopatzen du. M. HARRIS

...eta...

Baina noraino da mitoa baliagarri? Erromantizismo garaitik zeltiar legendek izugarrizko arrakasta izan dute, baina ez dut uste horrek asko lagundu duenik zeltiar nazioen askapenean. J. KINTANA



Zaharra da oso, inperioen asmo zibilizatzailea bezain zaharra akaso, pentsakera magikoaren kontrako propaganda. Etsaiak beti etsai eta ez gara orain arituko haien salaketan.
Oraingo idazki hau, beraz, zenbait lagunen aipuekin hastea erabaki dugu. FRAZER hura ere ez dugu ahaztu, jakina, eta haren omenez magia sinpatikoaren erabilera praktikoaren berri emango dizuet. Sorgintza tresna iraultzaile gisan erabil daitekeenaren adibide xume bat alegia.TIPULA deituko dugu.

Etxeko kajoi batean eman du denbora luzea, X-Txosten galdu baten antzera. Baina fruitua ondu dela uste dut. Badu sasoia urrezko abarretik erori eta NEWTON iruzurtiari kaskarrekoa emateko.


1. BIDEOEKINTZA

Tao-ak Bata sortzen du; Batak bia sortzen du; biak hirua sortzen du; hiruak gauzak oro sortzen ditu.
LAO TSE, Tao Te King.


1993ko otsailaren 4a. Nire berri emaileen arabera goiz eguzkitsua (bideoak ere hala ageri du). Bi lagunek Bilboko Areatzako zubia igarotzen dute, udaletxea eskubitara utziz, eta Campo Volantin deritzon pasealekuan barrena abiatzen dira. Pasealeku honek ibaiari jarraikiz egiten du bere ibilbidea, edo, hobeto esanda, ibaiaren gainetik: Campo Volantin delakoa, porlanezko habeen bidez ur lasterrari irabazitako eremua baita.
Tarteka uretarainoko eskilarak agertzen dira, garai batean txalupetatik lehorreratzeko erabiliak, gaur egun txiza egiteko edota dosia zainaratzeko. Hauetako bat dugu erritual xelebre batentzako aldez aurretik aukeratutako eskenatokia.



Motxilak hustu eta lanari ekin diote bi lagunok. Irudi bat zutabeari atxiki, bideo kamara tripodean paratu,... REC., goazen!

60 minutuko grabaketa egitea da gure lagunen asmoa. Ez hasi numero sorginduen bila, 60 minutukoa da baterien autonomia. Handiagoa izanez gero luzeagoa egingo zuten grabaketa: bi ordu, hiru egun, betirako...

Unibertsoaren dinamika herrena dugu bideo-egitasmo honen gaia. Unibertsoaren metafora zaharra da tipula. Korbatadun baten eskutan ageri da, gizaki modernoa. Eskutartean duenaren jabe dela uste du azken honek. Tipularen muina aurkitzen saiatu da, eta mintzez-mintz, azalez-azal biluztu du tipula, esku hutsik geratu den arte, ez muinik ez eta tipularik ere. Orain ez daki nola jokatu. Tentazioa indartsua da: tipula estutu eta estutu lehertu arte? Gordiar korapiloa gogoan.



Korbatadunaren akats nagusia objetibotasunaren lilura da. Tipula kanpotik ikusten duela uste du inozoak. Baina guk, bideoaren beste lilura horri esker, bera ere tipularen, hau da, unibertsoaren barruan dela dakusagu.

...hiruak gauzak oro...

TAO TE liburuaren gogoetari jarraikiz aukeratu dute txoko hau. Hiru mugimendu ezberdinen topalekua da eta, beraz, unibertso osoa irudika lezake. Hiru mugimenduetatik bi begibistakoak izango dira bideoan: eguzkiak ordubeteko ibilbidea egingo du ortzean eta itzalak, isladak eta dirdirak aldatuz joango dira: lehenengo mugimendua.
Itsasgorak uraren mailaren aldaketa eragingo du, hona bigarrena.

Hirugarren mugimendua, ordea, inplizitoa edo behintzat ezkutua litzateke. Pasealekua sostengatzen duen egitura, beste edozein egitura bezala, tentsio eta indar geologikoen (honako kasuan) menpe dagoenez, ez da estatikoa, dinamikoa baizik. Ez dago, DABIL. Eta ibiltze horren ondorio nagusia ezegonkortasuna da. Egitura guztien patua: amiltzea, erortzea.


2. METAFORA EGUNKARIETAN

Honeraino ekintza haren kronika. Egileen ahotik eta eskutik izan nuen honen berri bere garaian. Lekukotasuna indartzeko hainbat argazki eta bideoa bera nire eskutan jarri zuten. Horietako batzuen erreprodukzioak lerro hauen aldamenean ikus ditzakezue.

Bistan da haien asmoa estetika kontuetara muga genezakeela, esoteraren zantzurik aurkitu gabe. Ondoren gertatutakoa ustekabe hutsa izan zela haientzat, alegia, beste guztiontzat bezala:

1993ko otsailaren 10ean, hau da, bideoekintza hura egin eta 6 egunetara (oraingoan bai, has gaitezke zenbaki sorginen bila) grabaketa lekua eta honekin batera Campo Volantin pasealekuko berrogei metro, espaloia, zuhaitzak, farolak, eserlekuak eta abarrak (zenbait egunkarien arabera pertsona bat tartean, nahiz eta zauririk ez jaso) ibaira amildu ziren eguerdi aldera.

Hona hemen EUSKALDUNON EGUNKARIAk hurrengo egunean argitaratutako albistea:



Pasealeku zati bat ibaira Bilbon

Bilboko Campo de Volantin pasealekuaren zati bat, lau eta seigarren atarien artekoa, ibaira erori zen atzo eguerdian azpian duen lurra mugitu ondoren. Bilboko udaltzaingoko iturrien arabera, ezbeharraren ondorioz ez zen zauriturik izan. Erorketaren arrazoiak, udaltzaingoaren arabera, ibaiko uraren eragina eta zoladuraren hondamena izan dira. Itxura denez, egun asko ez direla konturatu ziren lurrean pitzadurak agertzen hasi zirela. Badaezpadako neurri gisa inguruan hesiak jarriak zituztela adierazi zuen atzo udaltzaingoak. La Salve eta Erkoreka enparantzen arteko bide zatia itxi egin zuen atzo udaltzaingoak istripua gertatu ondoren.




3. HIRU GURPILAK


DAVID RUELLEk eta FLORIS TAKENSek 1971ean argitaratu zuten On the Nature of Turbulence artikuluan honako hau proposatzen zuten: aski dira hiru mugimendu independenteak turbulentziaren konplexutasun osoa sortzeko.

Sistima dinamikoak deskribatzerakoan Erakarle bitxia (Strange Attractor) izendatu zuten eragilea aztertu zuten. Ordurarte zientzilariek bi erakarle motarekin egiten zuten lan: puntu egonkorra eta zikloa.
Irudikatu frikziorik gabeko pendulua (tzintzila): bi punturen artean mugitzen da etengabe, zikloak osatzen ditu.
Naturan, baina, frikziorik gabeko tzintzilarik ez dago: erakarlea erdian dago eta tzintzilaren ibilbidea gero eta laburragoa da. Azkenean puntu horretan gelditu egingo da (Entropia: horregatik behar dute erlojuek giltza edo pila).

Hona hemen Inperio, Estatu, Ordenu, Kontrol Sistima guztien metafora.
Inperioak betirako nahi du bere burua. Hori dugu hain zuzen estatu hitzaren sakoneko esanahaia: estatua da estatikoa dena, erakarle bakarra, perfektoa izanik betirakoa izan behar duena. Denboraren abolizioa, Historiaren Azkena: geldia da pendulua!

Walter Benjaminek salatu zuen politikaren estetizismo faxista: egungo gizateria alienatuarentzat (ez baikara gure baitakoak) ikuskizunik ederrena bere buruaren suntsipena litzateke. Apokalipsia=Erabateko artelana (Gesamtkunstwerke). Apokalipsia, edozein motakoa dela, erakarle bakarreko sistima baten patu sahiestezina da.


Heraklito zaharrean aurki dezakegu honen ukazioa. Garai modernoetan Nietzschen. Azken honen hausnarketa ekarriko dugu gogora:
Energia eta denbora, hona hemen unibertsoaren osagaiak. Indarra mugatua da, denbora, berriz, mugagabea (iraganerantz eta etorkizunerantz mugagabea). Unibertsoaren forma, une zehatz batetan, indar unitateen konbinaketak ematen digu. Indar unitateak mugatuak direnez, horien arteko konbinaketak ere mugatuak izango dira. Kobinaketa horiek gertatzen diren denbora mugagabea izanik, bi ondorio atera ditzakegu:

a) Egonkortasun egoera balitz unibertsoaren patua, egoera hori DAGOENEKO izan beharko genuke (eta hala denik ez du ematen).
b) Unibertsoak eternidadean jarduteko duen modu posible bakarra, berberaren betiereko itzulera da. Konbinaketak errepikatu behar dira ezinbestean.

Beraz, ez dugu inoiz izango egonkortasunik unibertsoan eta gainera zikloak errepikatzera kondenaturik gaude (Mitologia klasikoaren Sisiforen zigorra, Oteizaren Ley de los cambios, Big Bang/Big Crunch...). Bi erakarle bitxi, penduluaren betirako oszilazioa.

Baudrillard-en arabera katastrofearen simulakroa behin eta berriro, ikuspegi askotatik eta abiadura motelduaz ikustera zigortuta gaude. Baina benetako katastrofea, hau da, apokalipsia, ez da sekula helduko. Hasierako Big Bang haren ondoren, esplosioaren ondoren alegia, inplosioa bizi dugu.
Liluratuta eta perlesiak jota datzagu, beraz, irudiaren magia zuriak sorginduta. Bi erakarle dituen unibertsoan etengabe kulunkatzen gara, ez da Historiaren Azkena, baizik eta istorio beraren betiereko itzulera.



Betiereko itzuleraren teoria honi egin dioten gezurtatzerik politena, edo behintzat dotoreena, Georg Simmelek asmatu zuen:
Demagun neurri bereko hiru gurpil ardats berean kokatzen ditugula. Gurpil bakoitzean puntu bat marraztu dugu eta hiru gurpilen puntuak lerrokatzen ditugula. Gurpilak itzulika abiatzen dira, bigarrenak lehenak baino bi aldiz azkarrago eta hirugarrenak lehenaren abiadura zati π:

n, 2n, n/π

Hasierako lerrokatzea ez da inoiz ere errepikatuko!

Hiru erakarleren jokoa, hona turbulentzia. Hiru mugimendu unibertsoaren konplexutasun osoa sortzen, errepikatu gabe eta erritmu finko batean erori gabe..., beti antzeko eta beti ezberdin. Hiruak gauzak oro sortzen ditu.

Hona hemen unibertsoaren dinamika herrena, ttakun-ttan-ttakun.

4. KORAPILOA IRUTEN


Walter benjaminek erakutsi zigunez, erreprodukzio teknikoak askatu zuen artelana hasiera batean zuen erabilpen erritualatik, baina askatze honek artelanaren benetakotasuna, aura, galtzea ekarri zuen.
Asger Jorn-ek aintzinago kokatu zigun haustura: pentsamendu geometriko eta pentsamendu situlogikoaren artean gertaturiko banaketa unean, hain zuzen ere. Lehenak Grezian kokatu eta pentsakera arrazionalista sortu zuen. Bigarrena, ordea, gizateria osoaren subkontzientean txertaturik datza eta topologia, korapiloen jakinduria, ehungintza, laberintoa... ditu agerkari.

J. A. Urbeltzek Bailar el caos liburuan hari honi heltzen dio koreografia, estetika eta antropologiaz hausnartzen duenean. Bere buruari galdetzen dio Urbeltzek, zein ote den 3a oinarri duten dantza erritmu herrenen eta (h)irulearen lanaren zein munduikuskeraren artean somatzen den harreman ezkutua.

Hiru erakarle bitxitan errotutako munduikuskera, agian?


Mariren lurrazpiko erresuman gaude, Mari baita indar sortzailearen etengabeko baieztapena, EZBERDINAREN betiereko itzulera ( J. Paskual eta A. Peñalva).



5. FIAT ARS, PEREAT GUGGENHEIM!


Honerainoko bidea eginik, Benjaminekin egiten dugu topo berriro.

Benetako artelanaren balio bakarra erritualan datza, non bere lehen eta jatorrizko balio erabilgarria izan zuen.

hona hemen, hain zuzen, TIPULAren kasua:

Testuinguru estetiko garaikide batetik abiaturik (Bill Viola eta antzekoen ildoan) oharkabean, xalotasunez eta intentziorik gabean erritual magikoa antolatzen da (Ekain, Santimamine, Lascaux horien tradizio zaharragoan). Eta erritualak, harri gaitezen, ERAGINA DU.

Urte bakan batzuk geroago izan balitz, ibaiaren beste bazterrean, pare parean...



Irudiak erabiliz irudien lilura hautsi.

Adur Beltza izen aproposa al da?


UZKIAN POT


Benetan iraultzailea den ekintza baten aurrean gaude, nahigabe, burugabe eta kontrolgabea delako, hain zuzen ere.
J. BAUDRILLARD

...eta...


Ka(la)pitalaren panopticum-aren punturik erasogarriena, hala ere, magiaren baitan datza -irudien manipulazioan gertakizunak kontrolatzeko-...
H. BEY

Otxate herria. Jendeak utzita, mamuek hartuta

Estralurtarren eta izaki paranormalen bilgunea omen da
Otxate. XIX. mendean hustu zen herriaren inguruan
zenbaitzuek idatzitako kronikak mito bilakatu dute herrixka

Estitxu Ugarte (BERRIAn agertutako artikulua)

Gasteiztik 15 kilometrora dago Otxate. Imiruri, Done Bikendi eta Agilu herrien artean, Trebiñun. Itxuraz behintzat Euskal Herriko beste edozein herri abandonatua bezalakoa da. Zelai handi batean, elizaren dorrea eta hainbat etxeren hondarrak biltzen dira. Ihartutako zuhaitzak daude elizaren ondoan. Dena dela, bisitari ugari jasotzen dituen arrastoak nonahi ageri dira. Haiek utzitako zaborra eta zikinkeriak udan jaso zituen Otxateren Lagunak elkarteak, baina garbitasunak ez zuen asko iraun.

Antza denez, Otxaten denetarik gertatu da. Hiru izurrite jasan ondoren hutsik geratu zela diote zenbait idazlek, Objektu Hegalari Ezezagunak (OHE) sarri ikusten direla idatzi dute, psikofoniak grabatu daitezkeela, jendea desagertu dela, Bermudetako Triangeluaren antza duela… Gertakizun misteriotsuek erakarrita dozenaka lagun biltzen da astebururo Otxaten, psikofoniaren edo estralurtarren zain. Interneten, Trebiñuko herriaren inguruan zabalduriko zenbait orrialdetan, bertan egoniko lagunen testigantzak irakur daitezke. Ezer berezirik topatu ez dutela diote gehienek, baina nolabaiteko «giro berezia» atzeman diote inguruneari.

Otxateren mitoa zabaldu zuenetako bat Prudencio Muguruza gasteiztarra izan zen. 1981. urtean OHE bat ikusi zuela idatzi eta horren argazkia barra-barra zabaldu zuen. Txakurrarekin Otxate inguruan paseatzen zebilela idatzi zuen, eta bat-batean «beldurra ikaragarria sentitu nuen, burrunba bizia entzun, eta automatikoki argazki kamera atera nuen». Gerora, Trebiñuko OHE-a iruzurra zela zabaldu zen, itxura berezia zuen hodei bat besterik ez baitzen. Dena den, Muguruzak El Mundo Misterioso aldizkarian artikulu luzea idatzi zuen, eta, gerora, Trebiñuko elezaharraren osagai nagusiak izango zirenak airatu zituen.

Ordutik Otxateri buruzko kontakizun ugari zabaldu dira. Horra hor, Iker Jimenez kazetariak Enigmas sin resolver liburuan jaso zituen zenbait istorio. Besteak beste, Otxatek pairatu bide zituen izurriteak azaldu zituen, alegia herria uzteko arrazoi nagusiak.

Zorioneko herria XIX. mendera arte

Otxateri buruzko lehenbiziko erreferentzia historikoa 1134an ageri da, Goate izena zuen herriak. Garai hartan 15 lagun bizi ziren bertan. 1750ean bigarren erreferentzia agertzen da, sei bizilagun zituen herrixkak, eta denborak aurrera joan ahala udalerriko herririk jendetsuena bilakatu zen.

Garai horretakoa da Otxateren ustezko madarikazioa: 1860an baztanga zabaldu zen herrian, eta lau lagun besterik ez ziren bizirik atera. Lau urte geroago, tifus epidemiak biztanle guztiak akabatu zituen. Otxate hutsik geratu zen, baina handik gutxira zorioneko herria bihurtu zen berriro. Hala ere, 1870ean kolerak biztanle guztiak hil zituen. Antza denez, inguruko herrietan ez zen izurriterik zabaldu, nahiz eta Imiruri, Otxate, Done Bikendi, Agilu eta Axarteko biztanleen arteko harremana oso estua izan. Jakiak zein bestelako nekazaritza produktuak trukatzen baitzituzten.

Egun, zenbait ikertzailek eta historialarik hiru izurriteen afera kolokan jarri dute, ez baitago dokumentaziorik, ezta testigantza fidagarririk, historia horri eusteko.

Izurriteaz gainera, Jimenezek beste zenbait gertakari biltzen zituen liburuan. Ezagunena Espainiako Armadari gertatutakoa da. Gasteizko Araka kasernako auto blindatuko bi talde Otxatera joan ziren ariketa militarrak egitera, eta lau orduz galduta egon ziren behe lainoan. Militarren arteko komunikazioa erabat ezinezkoa izan zela kontatzen du Jimenezek, irratiek ez baitzuten funtzionatzen. Ordu luzez itzulinguruka ibili ondoren, Arakara itzuli ziren militarrak, beldurtuta.
Halaber, Otxateko apaizaren desagerpena aipatzen du Jimenezek liburuan. 1898an Antonio Vilegas apaiza Otxate gainean dagoen Bergondoko baselizara abiatu zen zenbait traste jasotzeko asmoz. Ez zen itzuli. Herritarrak apaizaren bila ibili ziren inguruko mendietan, baina ez zuten inoiz aurkitu.

Euskal psikofonia

Bestetik, zenbait ikertzailek azaldu dutenez, fenomeno bitxiak gertatzen dira gauetan San Migel elizaren dorrean. Duela urte batzuk, Gasteiz Irratiko teknikari batek lortutako bi psikofonia ezagun egin ziren. Batean, emakume batek honako hau galdetzen du gaztelaniaz: «¿Qué hace la puerta cerrada?». Bigarrenean, «kanpora» oihukatzen duen neskato baten ahotsa entzun daitekeela diote. Agian, lehenbiziko euskal psikofoniaren aurrean gaude.
Dena den, urtetan Otxateren inguruan zabalduriko mitoak ez dio asko lagundu herrixkari. Jende askorentzat jai gunea da Otxate, eta fenomeno paranormalei alkoholarekin lagundu diete. Asteburua alkoholaren eta beldurraren artean igarotzen dute batzuek, inguruak zabortegia bihurtuz, suteak eginez eta inguruko herritarrak eta herrian bertan diren abereak zirikatuz. Larreak autoarekin zibarena egiteko erabili dituzte behin baino gehiagotan.
Ondorioz, inguruko biztanleek ez dute gustuko bisitariak, eta guardak hartu behar izan dituzte ingurunea zaintzeko. Zabor poltsak eskuan daramatzatenak edo herriarekin begirunez jokatzen duten bisitariak, aldiz, ongi etorriak dira Otxaten.



ELKARRIZKETA

Julio Corral otxateko lagunak taldeko kidea

«Otxate misterioaren azoka bat da»

E. U.

Otxateko Lagunak Interneten bitartez sorturiko elkartea da. Udazkena eta uda bitartean herria garbitzeko deia egin, eta milaka kilo zabor jaso zituzten. Julio Corral herriaren mitoa aztertzen ari da, eta liburua argitaratuko du aurki. Halaber, talde ko kidea da.

Nola sortu zen Otxateko Lagunak?

Iaz lehenbiziko aldiz joan nintzen Otxatera, familiarekin, eta harrituta itzuli ginen herrixkaren egoera ikusita, guztia zaborrez beteta zegoen, suntsituta. Hori ikusita, Interneten Otxateri buruzko gunea antolatzea otu zitzaidan. Hasieran, herrixka garbitzeko jendea biltzeko asmoz egin nuen. Gerora, gune hori Otxateri buruzko informazio biltegia bilakatu da. Nik ez nuen horrelakorik egiteko asmoa, baina hala gertatu da.

Aurrera begira, zein da Otxateko Lagunak taldearen helburua?

Egun, Otxate suntsituta dago zeharo. Zutik dauden eraikin bakarrak elizaren dorrea eta bi etxeren aztarnak dira. Gure asmoa, herriaren mitoa ikertzeaz gainera, herritarrekin lan egitea da, eta ingurunea babestea. Ildo horretan, adibidez, Otxate gainean dagoen Burgondoko baselizaren eraberritzeari ekiteko inguruko herritarrekin hitz egin dugu. Herriek debozio handia baitiote Burgondoko baselizaren ama birjinari.

Otxateri buruzko mitoak oinarri historikoa al du?

Oinarri historikoa eta dokumentala oso eskasa da. Aipatu diren elezahar gehienak, alegia, izurriteena edo apaizaren desagerpena, Pruden Muguruzak idatziriko artikuluan jasota daude. Artikulu hori ikertzen ibili naiz, Otxateri buruzko liburu bat idazten ari naizelako, eta idazlanak oinarria duela uste dut, baina desitxuratua dago, kontakizunak ez baitira batere zehatzak. Adibidez, hiru izurriteen gaiaren inguruan, ezin da ukatu garai batean kolera eta baztanga izan zirela eskualdean, baina 1919ko gripe espainola izan zen Otxateko biztanle gehienak akabatu zuen izurritea.

Ez al dira beste edozein herriri buruz esaten diren elezaharren antzekoak?

Gauza misteriotsu ugari gertatzen dira Otxaten: argiak, agerraldiak, psikofoniak. Otxate misterioaren azoka da. Euskal Herrian eta Espainian elezahar ugari dago paraje ezberdinen inguruan, eta herrixka askotan gertakizun bitxiak bildu dira, baina Otxateren afera bestelakoa da. Otxaten era guztietako fenomenologia berezia biltzen da, eta sarritan errepikatzen diren ezohiko fenomenoak dira. Europan soilik Otxaten eta Ukrainako beste herri batean ematen dira halako fenomenologiak.

Eta zein da fenomeno horien sorburu nagusia?

Otxaten gauza bitxiak gertatzen dira, baina nik ezin dut ziurtatu EHOak diren, mamuak, edo bestelako fenomenoak. Bertan egon garen gehienek, adibidez, arazoak sumatu ditugu aparatu elektronikoekin, emisorearekin, sakelako telefonoekin, argazki eta bideo kamarekin. Bateriak kargatu eta deskargatu egiten dira...
Dena den, gertakari horiek azalpen paranormala baino gehiago zientifikoa izan dezakete.
Ez naiz horretan busti nahi. Sineskorra naiz, baina aldi berean sinesgogorra. Duela 200 urte misteriotsuak iruditzen zitzaizkigun gauzak, egun, oso arruntak iruditzen zaizkigu. Joera dugu azalpenak bilatzeko, eta batzuetan ez dago azalpenik.

Bestetik, argi dago inguruneak eragina duela, eta jendea hunki erraza da. Oso tipikoa da, esate baterako, dorrearen barruan pertsona baten intziriak entzuten direla esatea. Pertsona bat hilzorian egongo balitz botako lituzkeen oihuak entzuten dituztela esaten dute askok eta askok. Eta egia da, intziriak entzuten dituzte, baina dorrean habia egin duen hontz baten oihuak dira.

Hala ere, badira gertakari batzuk sarritan errepikatzen direnak. Beltzez jantzitako emakume baten irudia agertu da behin baino gehiagotan. Gainera, psikofoniak oso ohikoak dira, jende askok grabatu egin ditu. Ezin da frogatu mamuen ahotsak diren, iraganeko lagunen oihuak… Egun, edozeinek eraman lezake grabagailu bat, eta oso erraza da soinuren bat harrapatzea, baina jasotzen diren milaka soinuren artean badira bitxiak direnak. Argi arraroak ere sarritan ikusi dituzte Otxaten.

"Euskal Herriaren lurrazpian mundu paraleloa dago"

EH Underground

Elkarrizketa Carlo Barbera italiarrarekin. AGARTHA, La Sorgente Originaria liburuaren egilea da.



Carlo Barbera italiarrak 42 urte ditu, eta horietako 20 "kontzientziaren esplorazioan" eman du, Agartha, Jatorriko Iturria liburuaren ohar biografikoaren, arabera. Ostielari! esan dionez, italiako autonomia operaia mugimenduaren garaian lan politikoa egin zuen. Halere, adierazi duenez, ez zuen mugimendu hartako partaide ugarik gero eginiko bideari jarraitu: hau da, ez zela Osho guruaren sektako partaide egin. Horren ordez, gaztetan izan zituen "bisitek" pizturiko ikerketa grinak gidaturiko xendan ibili da. Hitz egin zioten gizaki ez ziren izaki haiek nondik zetozen aurkitu nahiean, Euskal Herrira heldu zen duela hamar bat urte. Gure herria Lur planetaren barnean bizi den superzibilizazioaren "azaleratze gune" garrantzitsuenetako bat dela dio, eta euskaldunok "jatorriko arrazaren" lekuko garela lurrazalean. 1960ko hamarkadan hippy-ek Nepalera jotzen zuten bezala, XXI. mende hasiera honetan Euskal Herria mundu osoko bidaiari izpiritualen bisita-gune bilakatuko delakoan dago. Hori prestatzeko, ikerketa-gune bat antolatu nahian dabil Oiartzun (Gipuzkoa) aldean. Honez gain, Agartha eta Euskal Herriaren inguruko loturak azaltzeko Interneteko gune bat sortu du: www.arcadiaesoterica.it. Ostielak! Andoainen elkarrizketatu du.


Ostiela!: Zure teoriaren arabera mundu paraleloa dago lurraren barnean. Horri esaten diozue Agartha?

Carlo Barbera: Gure ustez lur planeta hutsik dago. Barnean hutsune handia dago, eguzki batek argiztatuta. Hutsune hori loturik dago kanpoaldearekin, tunel, kobazulo, galeria handien bidez. Badira lurraren gainazalean barneko hutsune horrekin lotura bereziki estua duten guneak. Agarta "barneko lurra" gisa ulertzen dugu guk, hutsune horren azal gisa. Teoria geologiko honi ez dio, jakina, inongo onarpenik egiten zientza ofizialak, baina mende luzetan ikertua izan da. Halley astronomo ezagunak ere formulatu zuen.

Esfereak bi zulo handi ditu ipar eta hego muturretan. Zuloak ez daude beti zabalik. Sei hilabetero zabaltzen dira hainbat orduz, planeta bizirik dagoen organismoa baita, eta arnasketa du, sistolea eta diastolea. Teoriaren arabera, argi borealak barneko argitasuna zulootatik ateratzean sortzen dira.

Lurraren barneko zibilizazio horretako biztanleak, planetaren azal lodi horren grabitateak erakartzen ditu, guri bezala, baina gurekiko alderantziz daude, ispilu batean bezala.

Ostiela!: Gaia teorian bezala, planeta bizirik dagoela erakutsiko luke horrek.

C.B.: Jakina, ideia Gaia teorian oinarritzen da. Agartha da barneko lurraren eremuari orokorrean ematen zaion izena. Tibeteko hitza da Agartha. Hango kulturan gordetzen dira barneko mundu horren inguruko informazio nagusiak. Besteak beste, Shambala delakoaren inguruan, hau da Agarthak lukeen zentru nagusia, nolabaiteko "hiriburua".

Ostiela!: Barandiaranek jaso zuenez, antzinako euskaldunek lurra kolpatzen zuten goizetan eguzkia atera zedin.

C.B.: Lurra eguzkiaren eta ilargiaren ama gisa ulertzen zutelako. Ezkutatzean, amaren sabelean sartzen dira, hau da lurraren barnera. Mundu paralelo hori argitzera, alegia.

Ostiela!: Teoria apur bat desmontatzearren... Nola egon daiteke eguzki bat lurraren barnean?

C.B.: Ziurrenik ez da astro bat, kanpoan ikusten duguna bezalakoa. Indar kinetikoko nukleo bat da, ziurrenera, gasa, azken finean. Olaf Janssen Jainko Erretzaileaz mintzo zen bere alegian, eta Jules Vernek barneko eguzkiaz mintzo da, hain zuzen ere.

Ostiela!: Zure testuetan "jatorrizko arrazaz" mintzo zara, eta irlandarrak, bretoiak, indioak... sartzen dituzu. Zer dira hauek, antzinako herriak?

C.B.: Nik zera baieztatzen dut: Egun herri indigenaz definitzen direnek gordetzen dute beren kulturan, eta ziurrenik beren genetikan, antzinako ezagupen kodea. Herriok ez dira erabat kutsatuak, erabat eraldatuak izan. Mundu modernoa alterazio bat dela diot.

Ostiela!: Hortan sartzen dituzu euskaldunak? Cavalli-Sforza eta RH negatiboa...

C.B.: Duela gutxi Fermin Leizaola, Aranzadikoa, elkarrizketatu genuen. Ez daki nondik datozen euskaldunak, ez daki esaten zergatik den RH negatiboaren kontu hori... Badakite badela, baina ez dakite esaten zergatik. Zientzia ofizialak ez du erantzunik ematen euskaldunen jatorriaz. RH negatiboa ez da soilik euskaldunen ezaugarria, baizik eta beste herri indigena askorena. Horrek eramaten gaitu pentsatzera herrion genetika horretan, jatorriaren aztarna bat dagoela, sustrai bat. Orijinaltasun hori gordetzen dute, eta agertzen dute beren kulturan, eraso egiten dien mundu modernoari ezartzen dioten erresistentzia sisteman.

Ostiela!: Politikaz ari zara orain.

C.B.: Hain zuzen ere. Eragile ideologikoz gain, nire ustez herri indigenak dira matxinoenak. Euskaldunek, beste herri batzuk bezala, zapalkuntzaren kontrako izpiritua gordetzen dute; zapalkuntza hori franko-espainola, mexikarra edo estatubatuarra izan. Orijinaltasunaren zantzua da hori nire ustez.

Ostiela!: Jatorrizko arrazaren eta RH-ren ideia ez zaizkizu apur bat arriskutsuak iruditzen? Guri ez litzaiguke halakorik aireratzen ibiltzea otu ere egingo.

C.B.: Euskaldunek autodeterminazio eskubidea dute hizkuntzaren bitartez, euskararen bidez, ez definizio etniko edo genetikoren bitartez. Halere, arazo bat dago hemen: izan ere hizkuntza DNA da. Ezin da hizkuntza genetikatik bereiztu.



"Hizkuntza DNA da"

--------------------------------------------------

"Euskal mitologia ia erabat lurrazpikoa, underground, den munduko bakarra da"

Ostiela!: Agartha eta Shambala argitu dituzu. Yapool da erabiltzen duzuen beste hitza. Zer da Yapool?

C.B.: Esan dugunez, lurraren barnekaldea kanpoaldearekin lotzen dituen zuloak badira. Giza gorpuaren egiturarekin parekatuz gero, horiek lirateke lurraren "chakra"-k. Zazpi edo bederatzi lirateke, sailkapenen arabera. Yapool da komunikazio gune handi horietako bat, lurrazpiko zibilizazioaren gune nagusietako bat, eta Euskal Herriaren azpian dago. Pirineoaldea hartzen du, eta Bizkaiko Golkoko itsasaldea. Agarthako zibilizazioaren instalakuntza handia da Yapool. Superzibilizazio batetaz ari gara, betiere. Askok esan dute fenomeno ufologikoa (OVNIak) espaziotik ez, baizik eta lurrazpiko zibilizaziotik datorrela.

Ostiela!: Atlantida ez zen galdu, ala? Hau ez da euskaldunok ezkutaturiko zibilizazio batekin, Atlantida kasu, lotzen gaituen lehenengo teoria. Nondik heldu zitzaizun lurrazpiko mundua eta Euskal Herria lotzeko lehenengo albistea?

C.B.: Izan ere, urte asko, bederatzi jada, daramatzat Euskal Herrira etortzen informazio horiek ikertzera, intuizio horren atzetik. Ni funtsean ikerlari izpirituala naiz, 20-25 urte daramatzat ikerketa izpiritualaren alorrean. Maisuak izan ditut, ekialdea ezagutu dut, neure ikasketak egin ditut. Ibilbide honetan, lortu dut perzepzio ahalmena garatzea, maila sotilekiko, presentziekiko, harremana lortu dut ziurrenera lurrazpian bizi diren izaki horiekin. Harreman mentala da, psikikoa. Euskal Herrira etortzea bidai psikikoa izan zen, jaso genuen informazioak funtsa ote zuen ikertzeko. Informazio horren arabera, leku honetan (Euskal Herrian) legoke Agarthari loturiko gune garrantzitsuenetako bat, azaleratze gune bat, manifestazio gunea.

Etorri eta lurraldearekin jarri ginen harremanetan: ederra, izugarria, distiratsua den lurralde honekin. Eta herritarrekin, lurraldeaz banatu ezin den populazioarekin. Euskaldunen kultura ezagutu, eta ikusi genuen antzinako sinesteetan, Barandiaran, Barojak, jasotakoak, gizakiak ez diren perstonai ugari daudela. Mari, jentilak, mairuak, intxixuak, lamiak, herensuge...

Ostiela!: Horietako asko, halere, Greziako tradiziotik etorriko ziren, ezta?

C.B.: Bai, baina orijinaltasuna dago mundu horren euskal ikuspegian. Ezaugarri funtsezkoa du: lurrazpikoa dela. Euskal mitologiako pertsonai guztiak, barrutik datoz. Harreman zuzena dute harpe, kobazulo, leizeekin. Euskal mitologia lekukotasun oso garrantzitsua da guretzat, ia erabat lurrazpikoa, underground, den munduko bakarra delako. Hori, nire ustez, Agathako mitoaren froga da, eta hemen gaude ikuspegi hau ikertzeko. Ikertzen dugu kobazuloetara joaten, argazkiak egiten, mitologiako zein genio dagoen loturik lekuekin aztertzen, toponimiarekin.

Ostiela!: Izan ere, espainolek euskaratik egin duten azken inportazioetako bat "zulo" hitza da, kutsu teluriko nabarmena duena.

"Saiatu gara, egungo sorgintza tradizioa bilatzen Euskal Herrian, baina ez dugu ezer aurkitu. Inkisizioa, berriz, erabat bizirik aurkitu dugu, Garzonen sorgin ehiza kasu"

Ostiela!: Nondik datorkizue zuei indigenekiko zaletasuna? Nondik zatozten galdetzeko modu bat da, azken finean. Indio sentitzen zarete zuek ere?

C.B.: Ni neure bizipen transzendentalen bidez abiatu nintzen, gaztetik. Harremanak izan ditut, ziurrenik mundu honetakoak ez diren pertsonaiekin. Lehenengoa 1984. urtean izan nuen. Hasieran gizakiarena ez den presentzia gisa agertzen zitzaizkidan, estralurtar gisa, alegia. Urte luzetan esperientzia horiek ikertzen aritu naiz. Beti izan naiz matxino, beti arauen aurka ibili den morroia naiz. Euskal Herrira abiatu ginen lehen aldian, 1997an, ez genekien ezer euskaldunei buruz. Ez genekien bere buruaz jabe izateko halako zailtasunak zituztela, ez genekien beste herrien preso zirela.

Ostiela!: Beraz, harremana izan zenuen lurraren barneko izaki batekin, eta Euskal Herrira etortzeko esan zizun?

C.B.: Hala da bai. Esan zidanez, leku honek izaugarrizko garrantzia du Agartha, barneko mundua, aurkitzeko, ezagutzeko eta ulertzeko. Izan ere, nire barneko munduaren aurkikuntza bilakatu da bidaia. Agartharako bidaia, bidai paraleloa da, norbere barnerako ibilaldia da. Norberaren jatorrizko izaera ezagutzen ez bada, ezin da ezagutu lurrarena. Agarthan ibiltzeko mugimendua, kontzientziaren mugimendua da.

Ostiela!: Euskaldunoi beti bilatu nahi izan dizkigute zeruak, arkadiak eta utopiak..., "Aurrean gozo" horri behingoz "bertan gozo" erantzuteko beharra nabarmentzen ari dira azken boladan. Orain lurrazpiko erresumekin egin beharko dugu amets?

C.B.: Nik ulertzen dudan moduan, Agartha ez da soilik lurrazpiko mundu bat. Barneko zibilizazioak eragin handia du kanpoko munduan. Maiztasun handiko dimentsio eremuak daude. Ezin dira ikutu, ikusezinak dira, ezin zara horietaz jabetu giza zentzumenen bidez. Baina baduzu dimentsio gune horiekin harremanetan jartzerik prozesu baten bidez, zure barnea aztertuta, barneko pertzepzioa landuta. Euskal Herrian badira guneak, Aiako Harria, Aralar, Urkiola..., natura aldetik babesturiko guneak dira, zibilizazio modernoak harrapatu gabekoak. Toki hauetan posible da, barnekoaren proiekzioak diren maiztasun gune horiekin harremanetan jartzea.

Ostiela!: Lurrazpian zibilizazio bat dagoela entzutean, burura datorkigu berehala honako galdera: Zer nolako antolakuntza politikoa dute Agartharrek?

C.B.: Nire ustez, funtsean autogestioan oinarrituriko antolakuntza daukate. Bada gobernu bat, halere. Himalayako kulturari begiratzen badiogu gobernu teokratikoa litzatekeela pentsatuko genuke, baina Agarthan halakorik ez dela uste dut nik. Lurrazpian, izatearen eta izakiaren ikuspegi erabat bestelakoa dute. Agarthako gobernuak ez ditu legeak ematen, ez da aginte inpositiboa. Irradiazio izpiritual baten bidez gobernatzen du. Planetaren funtzioak gobernatzen ditu, eta leinuen arteko elkarbizitza. Ez dago hauteskunderik, tribuek beren bizitza autogestionatzen dute. Talde bakoitzat beren eremua du, hizkuntza eta kultura. Elkarren errespetuan oinarrituta jarduten dute talde guztiok.

Ostiela!: Antropomorfoak dira, hau da guk (gutako batzuk behintzat) dugun itxura dute?

C.B.: Gurea baino, euskal mitologiako genioen antza dute. Esan bezala, hainbat leinu dira, hainbat jatorrikoak. Asko bertakoak dira, beste batzuen jatorria Lur planetatik at dago, talde zaharrenak dira hauek.

Ostiela!: Nolako ingurumenean bizi dira lurrazpian?

C.B.: Giroa erabat naturala da. Argia dezente ahulagoa da. Ez dago gau eta egun nabarmenik. Badago ziklo bat, eta eguzkiak erradiazioa apaltzen du tarteka. Landareria trinkoa da leinuen eremuetan. Tribuetaz mintzo naiz, talde etnikoak esan nahi dudala, baina teknologia aldetik guretzat zientzia fikzioko zibilizazioa da. Ez da ordea, guk ulertzen dugun moduko teknologia. Ingurumena erabat errespetatzen duen teknika da, bizi forma guztiak zaintzen dituena. Ingurumenarekiko eragin txikiko superzibilizazioa da.

Ostiela!: Esku hartzen dute azaleko aferetan?

C.B.: Bai, nik dakidanez esku hartzen ari dira planetak abian duen garbiketa prozesuan, egungo azaleko zibilizazioaren azkena ekarriko duen eraldaketa prozesuan, alegia. Beren burua defendatzen ari dira.

Ostiela!: James Lovelockek industrializazioa birus batekin alderatzen zuen. Mundializazioa minbizia da agartharrentzat? Kezkaturik al daude horrekin?

C.B.: Mundizalizazioa planetaz jabetu diren tiranoen jokua da. Mundializazioak balituzke gauza onak, herrien nortasuna errespetatuko balitu. Ez da hori, ordea, egun indarrean dagoen logika. Egungo jokabidea zapalketa, esplotazioa eta herri osoen suntsiketa da. Kanpoko mundua, nire kontzepzioaren arabera, barnekoaren ispilu-irudia da. Arazoa berriz zera da: Barnean superzibilizazioa dago, non izakiak beren etorkizuna erabakitzeko aske diren, beren bizitza gobernatzeko. Zer gertatu da hemen kanpoan, orduan, ispilu-irudi hori erabat bestelakoa izateko? Antza denez, norbaitek irudia bahitu eta menperatu du. Azaleko mundu osoa diktadura erraldoiak du azpian hartuta. Tirania horrek denbora eraldatu du funtsean, hau da, guk denboraz dugun kontzeptzioa.

Ostiela!: Beraz, zera esaten ari zara: barrukoa posible direnen arteko mundurik hoberena dela, eta kanpokoa, berriz, posible denen arteko okerrena?

C.B.: Bai. Kanpoko mundua eraldaturik dago, bizitzaren etsai den indar batek kutsaturik.

Ostiela!: Nondik dator indar hori? William S. Burroughsek ere indar hori bazela esaten zuen, eta berak Artizarratik (Venus) lengoaia gisa etorritako birusa zela zioen: "Lengoaia birusa da".

C.B.: Esan dut lehen, Agarthako talderik zaharrena izarretan zuela jatorria, Sirio-Orion inguruan. Haien kanpoko bertsioa gure-genetika-klonatu-nahi-duten-gizontxo-berde-estralurtarrak ote diren ez dakit. Baina bistan da akordioa egina dutela lurrazaleko handi-mandi eta boteretsuekin. Hauek bidea eman diete gizateriaren genetikan esku sartzeko. Besteek, ordainan, egun gure inguruan ikusten dugun teknologia eman diete. Mundializazioaren teknologia, multinazionalen teknologia, alien horien retro-teknologia besterik ez da, beren zaharkinak, alegia.

Ostiela!: Eta halere, infernua lurrazpian kokatzen dugu.

C.B.: Hori, kristautasunak ezartzen digun pentsakera dualistatik dator. Infernua/zerua, ongia/gaizkia... polaritate hori gezurrezkoa da. Azpian bezala da gainean lege alkemikoa onartzen dut nik. Halere, nire kulturaren parte gisa hartzen ditut infernuarekin loturiko kobazuloak, intxixuak, Pan jainkoa... Akelarrea da, bestalde, ikusten dudan fenomenorik interesgarri eta berrienetakoa. Antzinako kultura baten manifestazio berria da, zapalkuntzaren indarrekin topo egiten duena. Mitologia, orokorrean, harriaroko tradizioa da. Akelarrea, berriz, fenomeno kultural eta sozial aski berria da, eta guretzat askoz erosoagoa ikertzeko. Saiatu gara, egungo sorgintza tradizioa bilatzen Euskal Herrian, baina ez dugu ezer aurkitu. Inkisizioa, berriz, erabat bizirik aurkitu dugu, Garzonen sorgin ehiza kasu.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Carlo Barberak Agartharrekin izaniko harremanak

Ostiela!: Zuk harreman zuzena izan duzu Agarthako biztanle talde batekin. Nola gertatu zen?

C.B.: Harreman fisikoa bizi izan nuen 1984. urtean. Ufologian "abdukzio" hitzarekin izendatzen duten experientzia gisa deskriba nezakeen. Lotan nengoela gertatu zen. Ordubetez inguru ohean lo nintzela, bat-batean iratzarri nintzen, eta ez nengoen jada nire ohean. Ez zen ametsa. Sentipen fisikoak erabat normalak ziren, esnaldiakoak berdin-berdinak. Zutik nintzen gela argitsu batean. Lasai nengoen. Gero tresna baten barruan nintzen, erietxetako eskaner hodi handi horietako baten moduko tramankuluan. Hodiaren azala, bainontzien esmaltearen bezalakoa zen. Eskuinean lehiatila bat zegoen, eta barruan indikadore batzuk eta hainbat botoi. Ikutzeko gogoa izan nuen, baina "hobe ez ikutzea" esan nion nire buruari. Lehiatilatik pertsonaia bat ikusi nuen kanpoan nire aldamenean eserita. Ez nion aurpegia ikusi. Longaina laranja bizia zuen jantzita. Ni baino altuago zegoen eserita, eta hankak ikusita, belaunetan urre koloreko bi eraztun zituela ikusi nuen. Egoera kontrolatzen ari zela zirudien.

Honetaz gain, beste bi figura ziren gelan. Niregana hurbildu eta horietako bat lehiatilatik begiratu ninduen. Irribarre egin zidan, eta eskuarekin agurtu. Estralurtar klasiko horien itxura zuen: Azal grisa, kaskaezur luzea, hiruki formako aurpegia. Baina espresioa oso bizia eta gozoa zuen. Gorputzaren mugimenduetan ekialdeko kutsua hartu nion, txinatar kutsua edo.

Gero berriz nengoen zutik. Beste perstonaia batek agertu ninduen, serio, eta zera esan zidan, ahoa mugitu gabe, telepatikoki, eta italianeraz, zeren eta oso ongi ulertu bainion: "Eztarria aztertu dizugu, ahotsa asko erabili beharko duzulako".

Nire ohean esnatu nintzen, erabat izerditua eta urduri. Nire lehen bizipena izan zen. Honek piztu zuen nire bilaketaren motorea.

Ostiela!: Orduan ez zizuten, ordea, Agartha edo Euskal Herriaren inguruko berririk eman.

C.B.: Ez, baina gorde izan dut lotura telepatikoa perstonaia horiekin. Ondorengo harremanak ez dira inoiz berriz izan lehen hura bezalakoak. Denborarekin ikasi ditut hainbat teknika, haiekin harremanetan jartzea bidea ematen didan kontzientzia egoera lortzeko. Mundu paraleloan sartzeko bidea irekitzen didate.

Ostiela!: Non daude Euskal Herrian Agarthara heltzeko erabiltzen dituzun sarbideak?

C.B.: Nik leizezuloak erabiltzen ditut. Bertan sartu eta arnasketa ariketak egiten ditut, nire burua lantzeko, nire kontzientzia, alegia. Hala egiten dut kutsadura ez izatea eta isiltasuna bilatzen ditudalako. Euskal Herriaren azpiko Yapool instalakuntza 50 kilometroko sakoneran dago, ez dut beraz hara fisikoki heltzeko inongo asmorik, jakina.

Ostiela!: Ezingo genuke, Barandiaranek jasotako mitoan jentilek egin omen zuten bezala, lurrazpira sartu Agarthan babesa hartzeko?

C.B.: Ezin dugu hori egin. Esan bezala, denbora aldatu digute mundua kontrolpean izan nahi duten tiranoek. Agartharako sarrerek espazioaren planoan bat egiten dute kanpoko mundu honetako sarbideekin, ez ordea, egun, denboraren planoan. Agarthara egin nahi duenak, bere barneko bidaiaren bidez egin beharko du.

Zer demontre da Situazionismoa?

Gaur egun geroz eta arreta gehiago pizten du situazionismoak. Pompidou zentruak eta Bartzelonako Macba museoak erakusketak eskaintzen dizkiote, Guy Debord, Hakim Bey eta Luther Blisseten idazlanak etengabe argitaratzen dira, interneten web orri ugari daude horren gainean... “Baina, zertan da situazionismoa, zehatz-mehatz?” galdetzen genion geure buruari. Eta hor etorri zaigu aurreko OSTIELA!-n eskatu eta gero gure esplikerra, Dotriña Berri (?) horren katixima leitzera:
Harrigarria da oso, oso lagun gutxik osatutako Internazional madarikatu honen birjaiotza; honek zuen helburu bakarra espontaneotasun kolektiboaren detonantea izatea zen, “gasolina sua dagoen ingurura” eramanez. Pariseko 68ko Maiatzaren urteurrenarekin batera, ahazturik zegoen mogidak interes harrigarria piztu du.

Baina zer demontre da situazionismoa?

Historiari gainbegiratu bat eman diezaiogun. Italian M.I.B.I. (Bauhaus Imaginista baten aldeko Nazioarteko Mugimendua), Londresko Komite Psikogeografikoa eta Internazional Letrista bildu ziren, Cosio d’Arroscia hirian, 1957ko uztailaren 27an eta Internazional Situazionista eratzea erabaki zuten. Sigla eta izen hauen atzean arrandikeri itzela zegoela bazirudien arren, egia esan behar bada, Internazional berri hartan 8 lagun baino ez zeuden, eta inoiz ez ziren 60 izatera iritsiko. Erakundetik kideak etengabe kanporatzeko ohitura ezarri zen, beti ere kanporatuek denuntzia publikoa zabaldu eta gero. Internazionala Guy Debord-ek idatziriko manifestu baten ondotik jaio zen: “Situazioen erakuntzari buruzko informea eta nazioarteko iharduera situazionistaren ekimena eta antolakuntzaren baldintzei buruzkoa”. Iraultza kulturala burutzeko programa zen hura eta loturak eten nahi zituen surrealismoarekin nahiz dadaismoarekin, azken hau aita kuttuna zutela onartzen bazuten ere (surrealismoa, ordea, aita higuingarritzat hartu zuten). Iraultza kulturala lortzearren artea gainditzeko bide praktikoa proposatu nahi zuten, asmakizun ludikoei garrantzia emanez eta, bide batez, desira eta irriken asetzeari. Situazioen erakuntza, hain zehazgaitza bihurtu zen kontzeptua, iharduera librearen, hau da, jokoaren adibide nagusi bihurtu behar zen, baina hasiera batean situazioaren kontzeptuari garrantzi itzela eman bazioten ere, apurka-apurka indarrik gabe geratuko zen. Lehen garai haietan, iraultza kulturala gauzatzeko asmakizun anitz jarriko zituzten martxan: urbanismoaren esparruan ikerketak, A. Jorn-en pintura okerra, Pinot-Gallizioren pintura industriala, Debord-en zinemagintza bera indargabetuko zuen zinema berria... 1957tik 1961eraino iraun zuen situazionismoaren lehen atala amaitzean Internazionalak jada kultura baino gehiago eguneroko bizimoldea kritikatzen zuela esatea gaur egun onartuta dago. 1961etik 1967ra bitarteko bigarren epean politika kritikatzeko unea iritsiko zen. Situazionistak marxista heterodoxoengana (Korsch, Lukacs...) eta Lyotard eta Castoriadis-ek osaturiko Sozialismoa ala Basakeria bezalako langileen aldeko taldeetara hurbilduko ziren, azken hauekin kasik idazki bateratua kaleratu zutelarik.



Beraz, Internazional Situak hasiera batean artea gainditzeko iraultza kulturalaren programa prestatu zuela esan dezakegu, baina geroz eta kritika gogorragoak egitearen ondorioz, azkenean eguneroko bizimoldearen salaketa helburu nagusi zuela sistema politiko eta sozialari bere osotasunean erantzungo zion. Dena den, situek eginiko bidea 68ko Maiatzean amaitu izan ez balitz ez zen hain interesgarria izango. Eta situazionistek Maiatzeko matxinadarekin izan zuten harreman konplexua bere horretan hartu behar da. Kapitalismo modernoaren barnean altxamendu soziala gerta zitekeela aurreikusi zuten, eta are gehiago, jaikialdi hura festa bihurtuko zela. Oldarraldiaren etorrera prestatu zuten ekimen teoriko nahiz praktikoekin. Berehala zapalduko zuten matxinada harek situazionistek asmatutako esaldi eta ideiak aterako zituen kalera: “Etzazue inoiz lanik egin”, “Galtzada-harrien azpian hondartza dago”, “Irakasleok: zuek zahartzen gaituzue”... eta hormetan idatziak izan ziren beste hainbat eta hainbat. Esaldi guzti haiek Debord eta Vaneigem-en liburuetan gorpuztu zen diskurtsoaren zatiak baino ez ziren, bizitza, politika eta artea uztartuz osatu zen ikusmolde berri baten printzak.




68ko Maiatzaren porrotarekin, han aldarrikatu zituzten gurari eta helburuen zapuztearekin, 60eko hamarkadaren amaieran piztu zen borrokaldiaren amaiera nolakoa izango zen iragarri zen. Espainiako Trantsizioa (Gasteizen 76an gertatu zen sarraskiak prozesuaren alderik ilunena erakutsi zuen) eta Italian 77an langileen autonomia suntzitzearren burutu zen errepresio gogorra Parisko porrotaren atalak baino ez ziren izango. Egungo Mugimendu Sozial Berriak Maiatzeko altxamenduaren oinordekotzat hartzea porru galanta baino ez da. Internazional Situazionistak berak ere 1972an garbi ikusi zuen euren garaia amaitua zenez, sekta nostalgiko bihurtu baino lehen erakundea desegitea komeni zela.

Botereak odola xurgatu nahi disidentziari



Internazional Situazionistaren historia tragikoa izan beharrean zegoen derrigorrez, arriskatuz eta sufrituz egin baitzuten; azken finean, talde harek gizartea eta bizimoldeak aldatzeko grina zuen eta borrokaren ondorio guztiak onartzeko prest zegoen. Honengatik besterik ez bada ere nazka itzela eragiten du Macba-k aldarrikaturiko “utopia situazionistaren itzulera 25 urte geroago”. Era berean, “gizartea begirada argitsuz aztertu zuten” eta antzeko esaldiek goragalea ematen dute. Situak ez ziren ez iluminatuak ezta utopikoak ere. Sinesgogorrak ziren, mesfidatiak, eta gorroto bizia erakutsi zuten. Baina ez daukagu zertan harritu beharrik. Horrelako hitzak irabazleengandik etorri ohi dira, garaipenak boterearen hatzaparretatik kanpo geratu izan diren gauzak bereganatuz eskuratu dituztenengandik. Debord-ek hau beti garbi izan zuen: “Badirudi situek gure ikuspegiaren egiazkotasunarekin gizarte modernoa bere osotasunean komentzitu dugula, eta horregatik batzuk gurekin bat datoz eta proposamenak gauzatzeko ahaleginean sutsuki dihardute, gainontzekoek euren indar guztiekin errefusatzen gaituzten bitartean”. Beste era batean esanda: berez botereak ez du ezer sortzen, guzti-guztia xurgatu egiten du. Horregatik ba, situazionistak zenbait gauza interesgarri esan zituzten heroi erromantiko gisa aurkezten dizkigutenean, industria kulturalak “azken abangoardia” haren bandera altxatzen digunean, farre-eroa ateratzen zaigu. Ez horixe! Izpiritu situazionista ezin da museo edo antzeko kultur-zentruetako katibu bihurtu. Izpiritu situazionista bizirik dirau okupazioak burutzen direnean eta boterearen aurrean bizitzaren indarra aldarrikatzen denean. Bizi-nahia eta desafioa dira izpiritu horren islada. Jende artean baloiak banatuz Paris futbol-zelai erraldoi bihurtu zuten Jussieu-ko Asanbladako langabetuengan antzeman daiteke izpiritu situazionista. Edota gure bizitza lapurtzen digutenen suntsipena eragiteko zerbitzu meteorologikoaren egoitza okupatuz naturaren indar ezkutuei dei egin zietenean.

Ander Graun

PEGATINA SITUAZIONISTA

(Testu hau OSTIELA! aldizkariaren 2001. urteko neguko alean agertu zen. OSTIELA!-k goian agertzen den pegatinaren milaka kopia inprimatu zituen. Aldizkariarekin banatu ziren eta OSTIELA!-ren finatza zuloa handitzen lagundu zuen. Pegatina Euzkadiko psikogeografiako hainbat puntutan, dendetan bereziki, itsatsirik ikusi ziren hurrengo asteetan, aldizkariak irakurleei eskatu bezala. Uzkian Potek (ber)diseinatu zuen pegatina klasikoa)

1970 aldera, Londreseko supermerkatuak ondokoa bezalako pegatinaz josten dabil mutiko bat: Jamie Reid, punk mugimenduaren sortzailetako bat izango (omen) dena. Deja vú orduan ere, hamar urte (gutxienez) baziren eta situazionistak antzeko kospiraziotan ibili zirela.

Situazionistak aitzindariak izan ziren kontsumo gizartearen kritikan. Publizitateak burmuinetan desio faltsuak txertatzen dizkigula salatu zuten eta gure benetako desioen bila abiatzera bultzatu gintuzten: espaloiaren azpian.... hondartza dago!
Hondartza beharrean altxorra aurkitu zuten batzuk espaloiaren azpian. Malcolm MacLaren-ek situen leloak agertzen zituzten elastikoak saltzeari ekin zion, gero Sex Pistols-ak sortu eta salduko zituen bezala: berreskurakeria, situen kezka zaharra, dirudienez, ekintzarik erradikalena ere berreskuratzeko ahalmen agortezina du kapitalismoak. Keinurik bortitzena xurgatu eta salgai jartzeko trebezi perbertsoa, alegia. Eta perbertsidadetaz ari garela posmodernoak agertzen zaizkigu: alperrik ibiliko zara zure benetako desioen bila, benetako desiorik ez da, ez da inoiz izan...

Baina berreskuratutako txanponak beste aurpegia badu eta etengabe erakusten du, ......txanpon faltsua beti bueltan: kapitalismoari aurre egiterik ez dago; ikuskizunak ekintza oro indargabetzen du eta bere aldeko bihurtzen; benetako desiorik, gizatasunik alegia, ez dago.... eta HALA ERE jendeak zentzurik gabeko edertasun ekintzak burutzeari ekiten dio behin eta berriro, eta ekingo dio. Hona Sadie Plant eta lagunek ateratako ondorio positiboa: adi Situei, Durruti Zutabea itzuli da.

Erreprimitutakoa bueltan da: praka kanpaidunak, psikodelia, betaurreko zatarrak.... eranskailuak, pegatinak, autokolantak.
Beraz, diseinatu, kopiatu, moztu eta hoberik aurkitu ezean ITSATS EZAZU! Azken egunak dira.

GIZAKIEN AKABERA

TRAJEDIARIK GABEKO APOKALIPSI BATEN PROPOSAMENA



Islandia 1783: Laki sumendiaren haserrealdiak 20 milioi tona CO2 jarri zituen eguratsan, ortzea guztiz belzturik. 250.000 ardietatik 200.000 galdu ziren, 36.000 zaldi-behorretik 28.000, 22.000 behietatik 11.000 hil ziren bazkarako zuten belarran metatutako fluorrak pozoiturik. Giza populazioko %20a edo tripazorriek janda hil zen.

Aurreneko hau apokalipsi klasikoen eredutzat har dezakegu, uholdea dela aitzakia, lehortea dela, meteoritoa, izurritea, Azken Epaia... tradizio judu-kristauak antzinagoko sinismen sistimeei lapurtutako ideia da. Heriotza eta berjaiotza oinarri zituen ideia kutsu berriz jantzita agertzen zaigu milurtearen bukaeran: kanpoko etsaiaren mehatxuari aurre egiteko (estralurtar inbasioari, esate baterako) gobernu global indartsua behar dugu. Eskatologia poterearen zerbitzura, paradoxa ederra alajaina. Nola ulertu, ordea?




APOKALIPTIKOETAN KLASIKOENAK


XIX. mendean hasita eta XX.aren bukaera honetara zientifismo eta arrazionalismoaren eskutik heldu zaigu beste apokalipsi eredua. Entropia deritzo honen zomorroa: indarraren degradazioan eta denboraren gezi itzulezinean du funtsa. Big-bang: unibertsoa hedatzen ari da gero eta zabalago, gero eta hotzago, heriotz termikoa terminus geltoki duelarik. Kaosa gero eta handiagoa da. Ordena gero eta urriagoa. Gero eta indar gehiago sartu behar da eragin beretsua lortzeko. Bi kolpe aski ditugu arrautza irabiatzeko, zenbat beharko dirugu, ordea, berriro arrautzeko?

Dena dago dekadentzian
dena doa hiltzera
- BAP


Testuinguru historikoan kokatu behar dugu ikuspegi ezkor hau: XIX. mendeko Inperio handien gainbehera, erlijio-filosofi sistima handien eraisketa, utopia sozialisten suntsiketa ikusi dituen aroaren begi etsiez aztertuta, alegia.

Hiroshimak eta Txernobilek, ordea, argi erakutsi zuten txanponaren bestaldea. Hau da, errezago etorriko zitzaigula bukaera indar demasiaren eskutik eskasiatik baino.
Hala ere, apokalipsi termonuklearraren itxaropena dexente ahuldurik dabil gure artean 80ko hamarkadan inspirazio iturri emankorra izan eta gero:

y rezo para que llege una guerra nuklear.
- KORTATU.



GAIAREN MENDEKUA

(GAIA HIPOTESIAren inguruan ongi ilustratzeko ikus Josu Naberanen Sugearen Iraultza)

Lur planeta (GAIA -AMA LUR) ez da, inolaz ere, eredu zientifiko mekanizistak gaurdaino aurkeztu digun harri puska aspergarri hori. AMA LURra izaki bizidun osoa da eta dagokion adimena du. Planeta ez da, beraz, gizakiok gure joku ustela plazaratzeko eskenatoki soila eta ixila, baizik eta sistima konplexua, bere burua zaintzeko eta orekatzeko ahalmena duen osotasun bizia. Gorputzak gaixotasunari aurre egiteko duen sena bera du AMA LURrak, eta gorputzak infekzioari jarkitzen zaion bezela hala erasotuko dio GAIAk oreka arriskuan jartzen duen orori.

GIZATERIA= Lurraren minbizia

Esterminio guda izango da? ala zelula infekziosoak murriztu arteko borroka izango da? Erantzuna honako galdera honen eskutik etorriko zaigu: gaixotasuna gizakien mugagabeko ugaltze eta natur baliabideen ustiapen zoroan datza? Ala gizakia bera ote da gaitza?

Honekin estuki loturik agertzen zaigu VHEMT mugimendua. THE VOLUNTARY HUMAN EXTINCTION MOVEMENTzat gizakiok, geure kabuz eta komentzimenduz, ugaltzeari utzi beharko genioke. 0-Ugaltze honen bitartez 80 eta 100 urteko epean gizakiok desagertuko ginateke eta gurekin batera planetaren arazo nagusiak eramango genituzke ahanzturaren erresumara. (80 urteko epea munduaren arazoak konpontzeko ez dirudi tarte luzea, prefosta! Informazio gehiago izateko www.VHEMT.org bisitatu).

No mas nacimientos-
Def Con Dos



NEW AJE- ESKATOLOGIA INTEGRATUA

Aurreko hau guztiarekin kontraste latzean agertzen zaigu lehenengo galderaren erantzuna: apokalipsi integratu baten teoriaren forman, alegia. Teoria honek gizakien ugaltze bortitza hartzen du abiapuntu, ez prezeski gizateriaren amaiera kalapitosoa iragartzeko, baizik eta etorkizuneko harmonia berri baten etorrera aldarrikatzeko. (harmonia hitza erabiltzeak burlaize ikutua adieraz diezaioke irakurle euskaldunari, baina ez dago ironiarik jatorrizko teoriagileen asmoetan).

Teoria honek zelula/organismo dialektikan oinarritzen du gizakia/gizateria harremanaren azalpena. Giza garunaren antolamendua jartzen du honen adibide: neuronek garunaren bilakaeran hainbat fase igarotzen dituzte; honela, hasiera batean, neurona zelula bakartutzat har daiteke. Unitateon langintza bakarra ugaltzea delarik. Neurona kopurua handitu ahala zelula bakoitza ingurukoekin harremanetan jartzen hasten da. Taldeak sortzen dira, glandulak eta ehunak, bakoitza interes berekoi negoziaezinekin. Gatazka sortzen da: gorpuzkinak elkar azpiratu eta fagozitatu nahiean dabiltza. Errukirik ez da guda mikroskopiko honetan.

Baina ugaltzeak jarraitzen du eta muga kritiko batera heltzen da. Ordurarte bakarturik edota talde txikitan eta kontrajarritako xedez jarduten zuten zelulok batera aritzen hasten dira. Garunak, une honetatik aurrera, batasuna osatzen du eta osotasunaren ahalmena atalen gehiketa hutsa baino handiagoa da: sinergia, sinkronia, sinpatia... NEUrona GEUrona bilakatzen da (txiste txarra barkatuko duzuelakoan nago).

NEURONA⇒GEURONA⇒GARUNA

Garunaren bilakaera ezezik bestelako adibideak aurkierrazak dira naturan: erlauntzak, arrain sardak, edo Lurra bera (ikus GAIA teoria).

Eskema honi jarraikiz, gizateriaren bilakaera honela aurreikusten dute: 6.000.000.000 laguneko populaziora heldu garen honetan gizabanako eta interes talde ezberdinen arteko harremana lehiakortasuna, gatazka eta gerran oinarritzen da. Kopurua handitu ahala akats hauek gogorki azkartuko dira eta saltsa-maltsa gero eta bortitzagoa izango da: kaosaldi batean murgilduko da gizateria eta honekin batera planeta osoa.
Eta orduan gizateriak behar adinako masa kritikoa lortuko du eta (deus ex machina) ugalketa zoroa gelditu egingo da, bat-batean. Gizateriak bere buruaren kontzientzia garatuko du, lehia, gatazka eta guda ezinezkoak bilakatuz. Organismo bateratu eta osoaren gisan pentsatzen hasiko da: Gizateriaren Gogoa jaioko da.

Behin eta berriro historian zehar krisiak jotako gizarteetan agertzen den ideia bat dugu hemen gaurkoturik: paradisuaren itzulera eta zorioneko gertaera honen aurreneko nahaste-borraste une iragankorra, alegia. Honela, ipar Amerikako indioen Ghost Dance Religion harentzako, kaosaldi horrek, ziklo kosmikoaren osaketa zekarren eta beronekin batera beste ziklo baten hasiera (paradisuan).
XX. Mendeko hasieran ere espresionismoaren inguruko artisten artean ideia bera aurki dezakegu eta honela ulertu Gerra Handiari egin zioten ongi etorri beroa.
Gure garaian, berriz, NEW AJE deritzon mugimenduarekin lotuko genuke. Kapitalismo postindustrialak apokalipsi integratu, baikor eta salgarria behar du bere merchandising-erako.


GIZAKIEN AKABERA


Ez omen zan eudirik. Beti legor, eta lañorik ez iñundik...
Beiñ, laño bat agertu omen zan eta GIZAKI guziak ikaraz zebiltzan, ze gertatuko ote
zan. Lareun urteko agure bat atera zuten argira, lañoa ikusteko, alakorik ezagutzen
ote zuan. Baña, betazalak itxiak zitulako, ezin zuna lañorik ikusi. Orduan betazalak
palanka-burni aundi batekin iriki zizkioten.

Lañoa ikustean, zion:

- gure jendea galdu da...!

Gizakien akabera deritzogun fenomenoa, gorago aztertutako apokalipsi eredu dramatiko eta trajikoetatik erabat bestela bilakatuko zaigu XXI. mendearen hasieran.
Gertaeraren mugarria kontzientziaren digitalizazioa izango da. Hala aurreratu digute hainbat igerlek: 80. Hamarkadako Cyberpunk literatur mugimendua, Tron edota Videodrome film klasikoak eta azkenaldi honetan perretxikoak legez ugaritu zaizkigun beste filmak, Nirvana, Matrix eta eXistenZ, besteak beste.


Iragartzen digutenaren arabera, dagoeneko musikarekin, irudiekin eta testuekin egiten duguna eta arrunta bilakatu zaiguna, giza-gogoarekin egiterik izango dugu. Norbera izatearen kontzientzia 0 eta 1eko herrenka luzeetan kodetu eta makinaren barneko elektropaisaietan jostatzera bidali ahal izango dugu.

William Gibson eta lagunek Ziberespazio izena asmatu dute mundu berri hau bataiatzeko, eta terra incognitaren kartografiari ekin diote.

Errealitate birtuala, dagoeneko zaharkitua daukagun izena eta ideia, hasiera traketsa izan zen. Edozein errealitatea ez al da ba birtuala?
Hasiera, hala ere. Ortopedia-fikzioa, gailuen garaia: Ikusmena baldarki imitatzeko betaurreko bereziak. Ukimena era gordinenean kilikatzeko eskularru eta zakilzorro tristeak. Sado-maso estetikaren gadget irrigarri-negargarriak ziren. Torturagailu garestiak, alajaina, errealitatea imitatzeko.
Zertarako imitatu, ordea, errealitatea. Asmatzekotan ezin al da ba ezer hoberik egin?

Iraultza kontzeptuala irtenbide bakarra bilakatu zaigu.

Ez bilatu, beraz, berrikuntzaren gakoa aurrerapen teknologiko ikusgarritan. Asmakizunen Historiak aspaldian erakutsi zigun garapen teknikoa munduikuspegia eta kulturarekin lotuagoa agertzen dela ezagupen multzo zehatz batekin baino. Hau da, herriak edo kulturak ez direla "primitiboak" gurpila edo mikroprozesagailua ezagutzen ez dituztelako, inolaz ere: halakorik asmatzen ez badute, horren beharrik ez dutelako izaten da.

All the modern things
like cars and such
have always existed
they´ve just been waiting in a
mountain
for the right moment (to come
out and take over)
-BjORK


Makina gizakiarengana eraman beharrean (gailuak, ortopedia) gizakia sartu da makinan...eta hilezkor bihurtu SAREAN, paradisu eternoan ( paradisu hitza persieratik hartu dugu eta jatorrizko esanahia lorategi hertsia da).

Garunaren uhin elektromagnetikoak jasotzen dituen sensoreak, burmuinaren eta beronen jardueraren mapa zirriborratzen duen eskanerra eta ahalmen handiko oroimen sistema, hona hemen oinarrizko tresneria kontzientzia bilketari ekiteko.

Nola erreproduzitu-simulatu, ordea, burmuinaren prozesu elektrokimikoen saltsa-maltsa guztia makina baten barnean?

Kaosaren zientziengana jo beharko dugu irtenbide baten bila: datu bakan batzuk, fraktalki antolatuak eta kaotikoki abiaraziak, mundu osoaren konplexutasuna eraiki dezakete: itsasoaren usaina, alu ernetuaren hezetasuna, haizearen hotsa, basamortuaren ikuspegia. Baita ere jaiotzearen trauma, katuekiko beldurra, paranoia, botagurea, zorionaren eztia... Eta erabakiorrena: norbera izatearen kontzientzia, gizatasunaren funtsatzat jotzen den disfuntzio nagusia.

Garunaren jarduera zenbakietan zarratzerik badago, funtsean disfuntzionala, akatsduna dela ulertuz gero.


Hala ere teknologiak zeresan handia dauka oraindik. Informazio bilketa sistima elektronikoak zein optikoak gainditu beharra dago. Mundu berriotako bidaiarien arabera, SARE barnean bizitako kontzientzia egoera berria uherra da, zikina, zorroztasunik gabekoa: low resolution reality bataiatu dute teknikariek eta egungo oroimen sistimen ahalmen mugatuari egotzi diote honen ardura. Bioteknologiara joko omen da konponbide bila: euskarri magnetiko edota optiko inertea baztertu eta Chondrus Crispus eta bestelako itsasbelarratan oinarritutako biobiltegiak garatuko dira. Informazioa genetikoki txertatuko zaie belarrei. Euskarri biziok, ugalkorrok eta autoantolatzaileok biltzen dituzten gizagogoen betirako iraupena bermatuko dute. Eta ez soilik iraupen hutsa. Biziak behar duen gatza eta piperra ere sortuko dute hazkuntza kaotikoa dela medio.

SARE barneko bizia akatsgabea diseinatua izateaz gain ustekabearen, zirrararen eta misterioaren espezieak gozomikazturik agertuko da. Norberak ezbeharren indarra eta mugak erabakirik, egunsentien edertasuna edo orgasmoen luzapena erabakiko duen bezela.

GORPUTZA arazoa bihurtu zaigu bat-batean. Azken hamarkada tristean soinaren kultutik anorexiara pasa gara. Datorren hamarkadako dilema nagusia aurreikusten ote?: hau da, zer egin gorputzarekin gogohustu eta gero?

Mamirik gabeko gorputzek Ziber-zonbie taldeak osatu eta planetan zehar haiko-maiko ibiliko al dira? Espezie berri baten hastapena, agian? Ala heriotza budu-aren koadroa azalduko du gure gorpuak gogoak oporrak hartu eta gero: hipotermia, neuralgia bortitza, gihar dardarak, argaltze azkarra, katalepsia eta azkenik, koma itzulezina.

Sugeak azal zaharra atzean uzten duen bezela abandonatuko ditugu gorpu ustelok? Arratoiak ontzi galdua bezela akaso?


Mundugintza berrian gizateriak Jainkoaren errakuntzak ekiditzeari ekingo dio: gorpuztasuna eraikitzerakoan, gaixotasunak diseinutik at geratuko dira. Era berean zahartzea, heriotza, mina, puspiloak, txantxarra, ur azpian itotzea, hilerokoa... Gaitzak eta ezintasunak utikan!

Dastamen kanibalaren plazer eskisitoak, hegan egiteko gaitasuna, aluaniztasuna edo hermafroditismoa sexu organu bikote kopuru mugagabeaz..., hau da, gizakiaren ametsik gorenen katalogo osoa norbere esku, eternitatean... eta dohainik.

( behin sarrerarako ordainsaria eman eta gero, noski).


Bizi berria aukeraz beterikoa agertzen da kanpokoentzat. XXI. mendeko american dream etorkizunik gabeko txiroentzat, atsekabez beteriko beste bizimodu hau baino merkeagoa gainera. Malko aranatik ihesbidea debaldeko Walhallara.

Übermensch-aren ametsa hezur-mamiturik agertzen zaie begien aurrean hondoratzen ari den munduko eliteei.

Propagandaren beharrik ez da. Ikuskizuna bertan behera gelditu da, antzokia ikustezina bihurtu delarik. Negozioa bera ere airean lurrindu da, jendea saldoka izkutatzen hasi denean.



Mendian gora iges-egin zuten, ta muño batera eldu ziranean arri-pillo baten azpian gorde ziran. Honela galdu ziran GIZAKIAK.